Tekken

   Fani bijatyk w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych zagrywali się takie tytuły jak: Virtua Fighter, Mortal Kombat czy też Street Fighter, a więc triumf wiodły firmy: Sega, Midway i Capcom. W 1994 roku pojawił się poważny konkurent – Namco wraz ze swoim Tekkenem. Współpraca z Sony umożliwiła firmie wydanie nowego automatu, który potrafił generować grafikę trójwymiarową. Przykładem tego w jak świetny sposób można było to wykorzystać jest właśnie Tekken – bijatyka, która zrewolucjonizowała rynek gier tego gatunku i zapewniła sukces Namco. Nie bez niczego pozostało Sony, bo w 1995 na PlayStation wyszła konwersja hitu.

Tekken – screeny (kliknij, by powiększyć)

   Heihachi Mishima, człowiek stojący na czele korporacji „Mishima Zaibatsu” organizuje turniej walk o tytuł „Króla Żelaznej Pięści”. Zwycięzca zgarnie olbrzymią sumę pieniędzy. Turniej przyciąga najlepszych zawodników z całego świata prezentujących różnorakie style walki. Ich cele, jakie mają zamiar osiągnąć również są inne. Podstawowe postacie z gry, które są dostępne od początku to:
Yoshimitsu – dowódca przestępczej organizacji, która okrada bogatych ludzi i rozdaje łupy biednym. Bierze udział w turnieju, by okraść korporację Mishima Zaibatsu i skorumpowanego wojownika Ganryu. Styl walki – techniki Ninja.
Nina Williams – perfekcjonistka w zabijaniu. Bierze udział w turnieju, by zlikwidować Heihachiego. Styl walki – techniki oparte na Aikido.
Marshall Law – pracownik restauracji w San Francisco. Jest chińskim Amerykaninem. Postać ta jest wzorowana na legendarnym Brucie Lee. Bierze udział w turnieju, by zdobyć fundusze na wybudowanie własnego Dojo (japońska sala ćwiczeń). Styl walki – Jeet Kune Do (styl stworzony przez Bruce’a Lee).
Kazuya Mishima – syn Heihachiego. Gdy miał 5 lat ojciec zrzucił go w przepaść. Kazuya przeżył i w ramach zemsty chce zabić w turnieju znienawidzonego ojca. Styl walki – Karate oparte na Mishima.
Paul Phoenix – metalowiec, uliczny wojownik. Lubi jeździć na swoim Harleyu. Bierze udział w turniej, by pokonać swojego wroga – Kazuyę Mishima. Styl walki – techniki oparte na Karate i Judo.
Jack – android stworzony jeszcze za czasów Związku Radzieckiego. Jego udział w turnieju ma być krokiem w kierunku powrotu ustroju komunistycznego. Styl walki – brutalna siła.
King – doskonały wrestler, ale też katolicki ksiądz i osoba o wielkim sercu. Bierze udział w turnieju, by zdobyć pieniądze na budowę sierocińca. Nosi na głowie maskę jaguara. Styl walki – wrestling.
Michelle Chang – pół-Chinka, pół-Indianka. Bierze udział w turnieju, by zemścić się na Heihachim, który zabił jej ojca. Styl walki – chińskie sztuki walki.
Po przejściu każdą z tych postaci trybu arcade ukazuje się krótki filmik z danym bohaterem. Oprócz ośmiu głównych jest jeszcze dziesięć ukrytych fighterów, których można odblokować.

Tekken – screeny (kliknij, by powiększyć)

   Po pierwszym włączeniu Tekkena każdego czeka szok lub przynajmniej małe zaskoczenie. Na płycie znajduje się mini gra Galaga, która włącza się samoistnie. Jest to typowa arcade’ówka, dawny hit Namco. Istota jej polega na zestrzeliwaniu statków kosmicznych w kosmosie. Nie muszę chyba mówić, że jest to klasyk wyglądający już nawet w 1995 roku, czyli w chwili wydanie Tekkena na PSX, po prostu prymitywnie. Galaga nie została jednak umieszczona „dla picu”. Służy do odblokowania jednej rzeczy w Tekkenie. Jakiej? Tego zdradzić w recenzji nie mogę. Następnie naszym oczom ukazuje się całkiem niezłe intro (jeśli nie wciśniemy startu) z głównymi postaciami, jednak skrzecząca muzyka troszkę psuje jego całokształt. Po nim widzimy główne menu gry. I tu też zaskoczenie. Zaledwie dwa tryby gry (arcade oraz walki dwóch graczy) i ustawienia. Oczywiście nas najbardziej interesuje rozgrywka w trybie arcade, czyli główne przechodzenie gry, ale zmierzyć się z żywym człowiekiem w bezpośredniej walce – również ciekawa rzecz. Niestety brakuje trybu treningowego, w którym moglibyśmy doskonalić umiejętności.

   Pora, aby przejść do najważniejszego etapu recenzji bijatyk, a mianowicie opisu systemu walki. Walka dzieli się na rundy. Rund jest tyle, ile ustawiliśmy wcześniej w opcjach. Wygrywa postać, która zada oponentowi obrażenia, w wyniku których jego pasek energii zapełni się na czerwono (wyczerpie się) lub ta, która posiada więcej życia po upływie wyznaczonego limitu czasu, gdy walka nie rozstrzygnie się przed nim. System ciosów zaimplementowany w chwili premiery robił naprawdę duże wrażenie. Każdy z czterech przycisków funkcyjnych odpowiada za ruchy kończyn, a więc sami decydujemy, kiedy chcemy zadać cios np. lewą ręką, a kiedy prawą nogą. Najlepsze jest to, że można łączyć ciosy tworząc znacznie silniejsze kombosy. Walczyć możemy w pozycji stojącej, podczas skoku i schylając się w stronę ziemi, a niektórymi postaciami możemy zadać obrażenia nawet na leżąco. Przyciski kierunkowe służą do zmiany pozycji, ale także mają wpływ na rodzaj i technikę ciosu, co dodatkowo zwiększa ich gamę. Ciosy można blokować robiąc w porę krok do tyłu. Czasem przez jeden błąd można wpaść „w kleszcze”, gdyż niektóre serie można wyprowadzić w taki sposób, że przeciwnik w żaden sposób nie będzie mógł się przeciwstawić i w efekcie może zostać pozbawiony całego paska życia. Szczególny nacisk został położono na ciosy, gdy ciało przeciwnika znajduje się w powietrzu i jest podbijane seriami ciosów – nazywa się to juggle. Po silnym uderzeniu zawodnik pada na ziemię, po czym niedługo wstaje (jeśli rzecz jasna jego pasek energii nie został zniwelowany), lecz i to można wykorzystać do dodatkowego zadania obrażeń. „Leżącego się nie kopie” – ta zasada w Tekkenie nie ma żadnego odzwierciedlenia. Tu nie ma żadnych zasad, a jedynym ograniczeniem są możliwości postaci.

Tekken – screeny (kliknij, by powiększyć)

   Walki toczą się na arenach, z których tylko podłoga jest trójwymiarowa, a obrazek w tle jest w 2D. Aren jest 9. Co ciekawe wszystkie z nich przedstawiają miejsca w realnym świecie. Przyjdzie nam walczyć między innymi w zabytkowej dolinie w stanie Arizonie w USA, na okutej lodem Wyspie Króla Jerzego, w świątyni buddyjskiej w Kambodży, czy też na greckim Akropolu. W prawym dolnym rogu jest podana nazwa lokacji. Postacie wyglądają bardzo wyraźnie. Animacja ruchów jest doskonała, dzięki czemu gra zawiera więcej realizmu niż wszystkie wydane wcześniej bijatyki. Niestety twarze zawodników są nieruchome, ale dzięki świetnym ruchom ciała nie przypominają marionetek. W trakcie walki możemy wybrać pomiędzy trzema ustawieniami kamery z różnych wysokości. Po zakończonej rundzie oglądamy powtórkę ostatnich decydujących momentów, z zupełnie innej perspektywy.

   Przed walkami i po nich słyszymy głos spikera. Przed walką – numer rundy („Round 1”, „Round 2” itd.), „Final Round” (jeśli jest to runda decydująca), „Fight!” (do rozpoczęcia mordobicia). Po rundzie – „Perfect!” (jeśli zwycięzca zachowuje pełny pasek życia), „Great!” (jeśli zwycięzca wygra z niewielką ilością życia), „K.O.” (nokaut, czyli zwykłe zwycięstwo przed czasem), „Double K.O.” (obaj zawodnicy padli w tym samym momencie), „Time Up” (gdy upłynął wyznaczony czas) i „Draw” (remis – gdy obaj zawodnicy mają tyle samo życia po upływie wyznaczonego czasu); po replayu „You Win!” (jeśli gracz wygrał), „You Lose!” (jeśli gracz przegrał) lub „[imię zwycięskiej postaci] wins” w trybie dwóch graczy. Jeśli chodzi o muzykę przygrywająca podczas walk, to na pewno dobrze, że jest, lecz utwory nie przyciągają tak ucha, jak efekty wizualne nasz wzrok. Postacie wydają z siebie okrzyki bojowe, co w przypadku fighterów pochodzących z Azji zamiast imponować, po prostu śmieszy.

   Starsze bijatyki 3D nie mają takiej popularności jak choćby klasyczne klepanki dwuwymiarowe i chodzone bijatyki. Nowe, o niebo lepsze gry z tego gatunku skutecznie przesłaniają pamięć o protoplastach. Pierwszy Tekken jest jednak czymś więcej i uważam, że każdy miłośnik mordobić powinien zapoznać się z pierwszym tytułem tej serii. Nawet Namco sądzi podobnie, gdyż umieściło go wraz z pozostałymi częściami na PSX na płycie piątej odsłony Tekkena z okazji 10-lecia istnienia serii.
 

TYTUŁ GRY:    Tekken PRODUCENT:   Namco WYDAWCA:   Namco GATUNEK:   Bijatyka DATY PREMIERY:   PlayStation – 31.03.1995 (Japonia) – 08.11.1995 (USA) – 11.1995 (Europa)